Even voorstellen

[Sparx]

Even voorstellen is altijd een goed begin.

Ik ben een amateur. Zo, het is eruit. Ik las af en toe en doe mijn uiterste best om geen "bakker" te zijn. Dus ik lees me suf, onder ander op dit forum, bekijk leerzame filmpjes op youtoeb en andere websites en dan, na lang nadenken, spring ik in het diepe. Dat is allemaal gekomen nadat mijn Honda Goldwing GL1100 telkens een beetje schuiner leek te staan als ik hem (haar) parkeerde. Omdat ik niet geloofde in een toenemend "Toren van Pisa"-syndroom, ging ik mijn subframe maar eens goed bekijken. Zo'n subframe is een uitneembaar stuk frame waar de jiffy (zij-standaard) van een 350 kg zware Goldwing een flink deel van haar gewicht op laat leunen. Het is duidelijk dat hier de nodige stevigheid verlangd word. De brede (en breder wordende) scheur in het metaal maakte duidelijk dat dit nog maar een kwestie van korte tijd goed zou gaan. Dus moest ik noodgedwongen iemand zien te vinden die me kon helpen. Geld voor een prof had ik niet, maar wel een vriend die iemand kende. Wij daarnaartoe, zegt hij doodleuk, vlak voordat hij de stick tegen het metaal drukt: "Weet je wat? Waarom doe je het zelf eigenlijk niet? Het is veel gemakkelijker dan je denkt!". Famous last words, dacht ik nog...

De eerste keer was dus reuze spannend; met het zweet op mijn rug en met trillende handen mocht ik ineens zelf het subframe van mijn motor repareren. Het gebeurde weliswaar onder het toeziend, en goedkeurend, oog van een ervaren lasser (bakker?), maar ik zag geen barst door dat stomme masker. Even diep ademhalen en zonder enige kennis en voorbereiding streek ik een vonk en laste ik de scheur dicht. Het zal wel beginnersgeluk zijn geweest, maar het eindresultaat zag er (in mijn onervaren ogen) fantastisch uit. Dat niet alleen; het was ook stevig. Prima test, de eerste keer die jiffy uitklappen en het volle restgewicht van de motor erop laten leunen. Het was goed en jaren later, toen ik de motor weer verkocht, zat het laswerk nog net zo strak en glad als op de dag dat ik het had gemaakt.

Dat was een hele kick en ik wilde meer. In de tijd erna heb ik zo nog het een en ander gerepareerd of gemaakt, maar helaas altijd met geleende lastrafo's. Wel heb ik inmiddels mijn eigen leren schort, zelfdimmende helm, handschoenen etcetera. Iedere keer vind ik het spannend en, tot nog toe, iedere keer ben ik tevreden met het resultaat. Maar die eerste keer? Die vergeet je nooit meer!