maurits (stendal)

[stendal]

Hallo,

Mij naam is Maurits de Wolff en ik ben van het bouwjaar 1960. Mijn achtergrond is die van edelsmid. Edelmetaalwerk heb ik een kleine 10 jaar gedaan. Nooit een hang gehad naar reparaties, nieuwwerk was meer mijn ding. Zilver (groot) en (18K en hoger) goud. Zes jaar in het buitenland nieuwwerk gedaan. Terug in Nederland viel het mij tegen om terug te schakelen naar de sobere Hollandse vormgeving. Nederland heeft internationaal een goede naam als het om ontwerpen gaat, maar door de soberheid van de Nederlandse vormgeving kwam de ambachtsman in mij niet meer genoeg aan z'n trekken.

Midden jaren 90 de bakens verzet en groter gaan werken. Ik ben gaan toeleveren aan de kunstsector, nog steeds in metaal. Tijdens deze periode heb ik mijzelf noodzakelijkerwijs verschillende lastechnieken eigen gemaakt. Technisch en metaalkundig zeer verschillend - geef ik meteen toe - maar in mijn beschouwing heeft de techniek van hardsolderen, gezien als handeling, veel overeenkomsten met autogenen. In datzelfde perspectief ligt TIG weer niet verweg van autogeen. Ik heb veel TIG gedaan in staal en rvs, in wat mindere mate in koper, brons, en de zinkarmere messinglegeringen. Een enkele keer heb ik TIG toegpast bij zilver. En natuurlijk veel gewerkt met De Afsmeltende Electrode.

Enkele voorbeelden. In het verleden heb ik de messing kompashuizen gemaakt op de Stad Amsterdam, 2 stuks inclusief nachthuis (TIG). De op de clipper toegepaste moderne kompassen zijn met interne verlichting en de nachthuizen zijn daarom niet actief in gebruik. Juist het nachthuis was het meer uitdagende deel van de hele opdracht, maar helaas lijken deze niet te googlen. Ook uitgevoerd van tekening is een tankstation voor plantaardige olie (MAG). Ook heb ik in opdracht voor een ontwerper een vrouwentorso gesmeed uit 1 plaat koper op ware grote. Daar kwam geen lasapparaat of klinknagel aan te pas. Mijn autogeen ervaring is minimaal. Ooit voor een opdrachtgever bestaande gouden ringen samengesmolten tot nieuwe trouwringen, uitgewalst en met de microflame autogeen dichtgelast. Als je elkaar dan het ja-woord geeft - tot de dood ons scheidt - en de ring kan echt niet zonder naad, dan beter een lasnaad dan een soldeernaad. Dat was mijn gedachte.

Ontwerpen uitvoeren in metaal heb ik altijd erg leuk werk gevonden. Ik hou wel van een uitdaging en in dit vakgebied kom je goed aan je trekken. De vorm staat in een tekenprogramma of op papier, maar moet nog wel in werkelijkheid uitgevoerd worden. Veranderingen achteraf hebben vaak een negatieve impact op het ontwerp, en wil je ongestraft wijzigingen doorvoeren moet men en materiaalkennis hebben en gevoel voor vorm. Die combi, daar word ik nooit moe van.

De laservaring tot nu toe is een aaneenschakeling van niet-gecertificeerde/gediplomeerde activiteiten, en daar wil ik verandering in brengen. Van alle lasprocessen spreekt BMBE mij aan als de meest elementaire vorm van kortsluiting. Ook de hardware is weinig complex, het printplaatje even buiten beschouwing gelaten. TIG is gewoon mooi en veelzijdig inzetbaar. In deze 2 technieken wil ik graag certificaat verkrijgen voor pijplassen. Ik wil opnieuw de bakens verzetten.

Commentaar van de moderator

Tekst aangepast i.v.m. het reglement